Cunͦradus dictus Zoller, scultetus, Hainricus dictus Zwiherre, Johannes Scultetus, Johannes de Sala, Wezelo senior, filius quondam Wezlonis,
sculteti, Ruͦdolfus Stehelli, Hermannus dictus Fruͤio, Hainricus Roͤsto et Rudolfus dictus Hofman, consules in Wintertur, universis pre
sencium inspectoribus seu auditoribus noticiam subscriptorum:
Noverint, quos nosse fuerit oportunum, quod honestus vir dominus Eberhardus, de
canus, rector ecclesie nostre in Wintertur, in nostra presencia constitutus divino nutu et spiritu devocionis excitatus, ut divinus cultus in ecclesia
Wintertur suis et aliorum christifidelium largicionibus augeatur, prebendam conferendam honesto et ydoneo sacerdoti celebraturo ad altare
sancte Marie in ecclesia Wintertur taliter fundandam decrevit, donavit enim per donacionem causa mortis ad dictum altare sancte Marie virginis
pro dote huiusmodi prebende constituenda vineam suam, sitam in monte dicto Linperg, quam de novo per suam pecuniam plantavit, ip
samque vineam ad manus discretorum virorum domini Egberti Gevetterli et mei, predicti Johannis Sculteti, procuratoribus ecclesie predicteZu den Kirchenpflegern, den städtischen Verwaltern des Vermögens der Pfarrkirche, vgl. [SSRQ ZH NF I/2/1 182-1](urn:ssrq:SSRQ-ZH-NF_I_2_1-182-1)., rite
et legaliter secundum aprobatam nostre ville conswetudinem resignavit, appositis hiis pactis, modis et conditionibus subnotatis, videlicet quod predictus dominus
EbEberhardus dictam vineam pro annuo censu videlicet dimidia libra cere danda ad altare predictum annis singulis in assumptione beate Marie tene
at et possideat pro tempore vite sue. Post decessum vero ipsius dicta vinea ad prebendam dicti altaris libere pertineat.
In quorum omnium
testimonium et robur firmum presens instrumentum scribi fecimus et sigillo nostre civitatis communiri.
Datum Wintertur, anno domini mo cco
xco viio, ii idus maii, indictione xa.
Neben der vorliegenden Schenkung vermachte Eberhard, der Rektor der Pfarrkirche Winterthur, der Marienpfründe auch sein Wohnhaus. Im November 1298 wurde die Stiftung seitens der Stadtherrschaft genehmigt und durch den Bischof von Konstanz bestätigt. Die Kollatur stand dem Rektor zu. Versäumte er bei einer Vakanz, binnen drei Monaten einen geeigneten Kandidaten zu präsentieren, durften die drei Ratsältesten dieses Recht ausüben. Der Inhaber der Pfründe musste morgens nach Tagesanbruch eine Messe abhalten, für ihn bestand Residenzpflicht. Der Leutpriester konnte ihn beauftragen, Beichte zu hören, Bussen zu verhängen und ihm beim Spenden der Sakramente zur Hand zu gehen (STAW URK 19; Edition: [UBZH](http://permalink.snl.ch/bib/chbsg000135491), Bd. 7, Nr. 2465).
Nach der Verpfändung Winterthurs an Zürich beanspruchten Bürgermeister und Rat als Inhaber des Patronatsrechts der Pfarrkirche die Kollatur der Marienpfründe ([StAZH E I 30.144, Nr. 7](https://suche.staatsarchiv.djiktzh.ch/detail.aspx?ID=732000); [StAZH E I 30.144, Nr. 19](https://suche.staatsarchiv.djiktzh.ch/detail.aspx?ID=733267); [StAZH E I 30.144, Nr. 21](https://suche.staatsarchiv.djiktzh.ch/detail.aspx?ID=733269); [StAZH C I, Nr. 3164](https://suche.staatsarchiv.djiktzh.ch/detail.aspx?ID=251300); STAW URK 2739).
Zu den Pfründen an der Pfarrkirche in Winterthur vgl. [Illi 1993](http://permalink.snl.ch/bib/chbsg000135533), S. 127-130; [Ziegler 1933](http://permalink.snl.ch/bib/chbsg000134488), S. 5-13, 18-24; [Ziegler 1900](http://permalink.snl.ch/bib/chbsg000135387), S. 6-8.